De Gustav Gründgens gëllt op där enger Säit als ee vun de groussen a bedeitenden däitschen Theater- a Filmacteuren, mee op där anerer Säit ass hien awer och ee vun de kontestéiertsten däitsche Kënschtler, besonnesch wéinst senger Roll an der Zäit vum Nazi-Regimm an Däitschland.
An där Zäit, méi prezis 1941, hat de Gründgens och säi gréisste perséinleche Succès, an zwar an der Interpretatioun vum Mephisto am Goethe sengem “Faust”.
De Gustav Gründgens war an den 1930er Joeren ee vun de stäerksten artisteschen Instrumenter vum Hitler senger Muecht, an nodeems d’Nazien no 1933 d’Soen an Däitschland kritt hunn, gouf de Gründgens duerch de Nazi-Regimm am allgemengen, mee besonnesch och duerch den Herrmann Göring Generalintendant vum bedeitendsten däitschen Theater, dem Preusseschen Staatstheater zu Berlin. Hien huet dës Plaz och bis 1944, bal bis un d’Enn vum Krich, behalen.
De Gustav Gründgens war de Prototyp vum Intellektuellen, dee sech selwer a seng Karriär iwwer all Prinzippie gestallt huet, och wann dat geheescht huet, e Monster oder e mäerderesche Regimm ze ënnerstëtzen.
Iwwer seng artistesch Roll an der Nazi-Zäit huet emol eng däitsch Zeitung dëse Saz geschriwwen: “Gustav Gründgens, war ein Mitmacher, der nicht mitmachte”, dat heescht, hien huet net bei de Verbrieche vun den Nazie matgemaach, vläicht net physesch, mee awer intellektuell.
