D'Olga huet zu Kiew gewunnt a fir eng IT-Firma geschafft. Fënnef Deeg nodeems de Krich an hirer Heemecht ausgebrach war, ass si zesumme mat hirer Mamm an hire Kanner geflücht. Zwee Deeg huet et gedauert, bis si iwwer d'Grenz waren:
"All puer Stonnen hu mir déi schrecklech Geräischer vu Loftattacken héieren. Mir hunn a Bunkere geschlof an all Dag vu Leit héieren, déi eis no stoungen, déi gestuerwe sinn. Meng Frënn, déi an der Ukrain bliwwe sinn, sinn an engem schreckleche psychologeschen Zoustand. D'Kanner kräischen déi ganzen Zäit, si dierfen d'Stied net verloossen."
D'Olga ass mat hirer Famill bei hirer Schwëster hei zu Lëtzebuerg ënnerkomm. Si wier frou, datt hir Kanner net misste mat ukucken, wéi op Ziviliste geschoss an hir Heemecht zerstéiert géif ginn. Hire Mann ass allerdéngs zu Kiew bliwwen, fir am Krich géint Russland mat ze kämpfen.
"Et deet mir vill wéi, mee et ass dank eise Männer, datt mir eng Chance hunn dëse Krich ze stoppen an heem ze goen."
All Dag kommen nei Refugiéeën aus der Ukrain hei am Land un. Déi jonk Fra probéiert dobäi e wéineg ze hëllefen...
"...fir déi ukrainesch Famillje bei de Lëtzebuerger Residenten ënner ze bréngen. Ech weess wat et heescht, fir vum eegenen Doheem an d'Ongewësst fort ze lafen."
