Déi zwee Bandleader sinn d'Claire Parsons, Sängerin a Lidderschreiwerin, an de Museker an App-Entwéckler Laurent Peckels. Jo, well an hirer Loscht, Barrièren ze briechen, kann een d'Musek vun Tha Aquatic Museum argumentéiert op enger App lauschteren, an och iergendwéi kucken. Den Debut Album vum Ensembel schléit ee wäite Fächer vun Emotioun a Stëmmungen, déi bei enger Längt vun ënner 40 Minutten eng gewëssen Intensitéit versprécht.
De Lead-Duo sinn eng Koppel héich entwéckelt musikalesch Perséinlechkeeten. De Bassist Laurent Peckels kennt een als Kontrabass-Tounmoler an -erzieler am Duett mat der Sascha Ley. Mee hien ass och Pedagog op internationalem Niveau, spillt an Ensembel wéi dem Luxembourg Jazz Orchestra Big Band an entwéckelt präisgekréinte Musek-Apps.
D'Claire Parsons ass als Sängerin zu Lëtzebuerg a Bréissel aktiv, bekannt fir eng gefillsvoll Mëschung aus Jazz a moderner westlecher Musek. Si schreift och Theatermusek an huet hiren éischten EP "ONOFF" 2019 am Duo mam israeelesche Gittarist Eran Har Even erausbruecht, an 2020 hire Solo-Debutalbum "In Geometry" presentéiert.
Den Eran Har Even ass iwwregens och haut Member vun The Aquatic Museum, nieft dem Bréisseler Sträichertrio 'In Praise of Folly' an deem d'Lëtzebuergien Annemie Osbourne den Cello assuréiert. De lëtzebuergesche Batteur a Pianist Jérôme Klein iwwerhëlt de rhythmesche Kader, an och vill Elektronesches. Dem Songwriting vu Parsons a Peckels ginn esou eng ganz Rei Faarwen a Modi reflektéiert, an d'Energie vum Zesummespill a vun der Complementaritéit dreiwen The Aquatic Museum op d'Spëtzt op eng Manéier, déi sech och an hire Live-Concert'e weist, an déi hirem Bandconcept, dem Zil vun enger immersiver Experienz, déi där vun engem Ënnerwaasser-Erfuerscher gläiche soll. D'Waasser als Symbol vun de Gefillswelten an dem Onbewosste bitt eng Faarf, mee kee Kader, esou dass Aflëss, Iddien a Geschichten anenee fléissen an der Musek vun The Aquatic Museum.
Toun an Toun
Déi éischte Kéier, dass dëst Zesummespill agefaangen an ausproduzéiert ze héiere war, war am Februar dëst Joer, wou der Band hir éischt Single "Large Pleasure Watercraft" mat hire Pizzicato-Sträicher an Zylofonen den Afloss vun der Anges Obel, der Enya an der Emiliana Torrini duerchschénge gelooss huet. Mat grousser Dynamik a subtillen Entwécklungen drappéiert den Arrangement der Claire Parsons hir glaskloer an daach waarm Stëmm an Jazz- Elektronik- a Rockmusekfiguren, déi sech um Enn an engem Wirbelwand, oder engem Tsunami, matenee verschmëlzen. Ee beandrockenden Debut, begleet vun engem Videoclip vun der franséischer Kënschtlerin Jeanne Held, deen engem der Band hiert Konzept och visuell méi no bréngt, alles ganz Toun an Toun.
Big Band Arrangementer vum Antwerpener Komponist an Trombonist Manten Van Gils ginn et op Trash Tub - enger Meditatioun iwwer emotionale Mëssbrauch, deem seng düster Cuivren a flüttenëmkreeste Motiver fir ee Song laang eng verwëschte Live-Ambiance Iwwerhand huele loossen, well esou gouf de Song opgeholl. Hei, wéi op ville Plaatze muss een dem Produzent Charel Stolz säin Talent ervirsträichen, aus verschiddenen tonalen Texturen ëmmer nei Gläichgewiichter entstoen ze loossen. Fir déi strident Passage leeft den den "aquateschen" Hall villäicht e bësse géint d'Performance, mee den Effekt vum Ënnerwaassersinn a vun opgewullte Gefiller ginn esouwuel de Song, wéi och de Sound eriwwer.
D'Schliet am Mier
Mat Souvenir Shop, där 3. Single am Verëffentlëchungsplang, gouf de 07. Abrëll och d'App verëffentlecht, déi des Plack begleet. No engem Multilayer Konzept gëtt d'Musek als Unhaltspunkt geholl, fir de Benotzer an eng komplizéiert a imaginativ aquatesch Welt ze transportéieren, déi vun der éisträicheschecher Kënschtlerin Astrid Rothaug handgezeechent gouf. Wéi op enger Rees duerch d'Hale vun engem Musée gëtt ee bei Souvenir Shop mat musikaleschen Hiweiser guidéiert.
De Song fänkt u mat engem em Hindernisser fléissende Gitarrenarpeg an enger Claire Parsons, déi hei besonnesch gefillsvoll a lieweg sengt, eran a flësseg Entwécklungen, déi mol an 80er Balladentum, mol an 90er Vocal Pop hir krope schloen. Den aquatesche Musée huet och beschwéngte Stréimunge voller Frëschheet, esouguer méi vun deenen, wéi klaustrophobesch Déiften.
Net ze ënnerschätzen ass och deen Effekt vun dee villen, oft häerzzerräissend schéine Stëmmharmonien, déi d'Claire Parsons duerch Overdubs erabréngt, wéi hei op Trpped Air Bubbles, déi an enger faarweger Akkordfolleg un d'Iwwerfläch klammen, déi d'Welt vum Musical genee esou evoquéiert wéi d'Läutmolerei vu klassesche romantesche Kompositiounen.
Ee beandrockenden Debut
Um Enn ass den Debut vun Aquatic Museum eng där Art Raich Tapisserei u Faarftéin, Texturen an emotionalen Elan'en, datt ee sech roueg soll dovunner blende loossen, wann d'Liicht vun der Sonn op eemol déif an d'Waasser virdrängt an ee weidert Element vu Musikalescher Dramatik oder Subtilitéit een iwwerrascht. Eenzeg déi méi energesch oder Réi Téin sinn an hirer Musek méi rar geséint, besonnesch an der Produktioun vun der Plack, déi dofir mat engem onwarscheinleche Räichtum u vollem, raimleche Klang entschiedegt.
Den Album ass eng vun deenen onausgeräiftesten, opwennegsten Opnamen, déi dës Lescht zu Lëtzebuerg erauskomm sinn, zäitweis imposant, mee och introvertéiert a liicht op anere Platzen. Den Album bestécht net nëmmen duerch säi Räichtum, mee och duerch dat symbiotescht Zesummespill vum Ensembel a seng beandrockend Attentioun fir Detailer a Subtilitéiten.