Tage laufen - Worte finden - Holland träumen - Zeiten sehen - leben erinnern - Abschied nehmen
Sechs Kapitelen, sechs Zyklen vu Gedichter huet de Pol Schmoetten a sengem neie Band mam Numm "Holland träumen" publizéiert.
Dës sechs Kapitelen duerchlafen iergendwéi e Liewen, an esou wiesselt och d'Stëmmung, d'Faarwen, d'Gefiller, Betruechtungen an Iwwerleeungen. Et sinn net déi eenzel Altersetappen, mee d'Prozesser, déi e Liewen ausmaachen, et sinn emotional a visuell Momentopname vum Gelieftem an Erlieftem, Gedreemten a Gefaartem, vum Erënneren a vum Sichen. Sichen no Wierder:
"Komm Muse und Schwinge
Den Rohrstock prügele Sinn
Worte die tragen und klingen
In Kopf und Fleisch"
De "Rohrstock" huet de Schmoetten gebeetscht an hien huet genee déi Wierder fonnt, déi droen a klengen.
Méi Dimensiounen
Alles ass beim Schmoetten subtil, verstoppt. Seng Gedichter hu sproochlech an inhaltlech méi Niveauen, méi Dimensiounen, näischt ass linear, näischt ass direkt, an esou ass dës Lyrik och näischt, wat een einfach mol niewebäi liest oder séier iwwerflitt.
Et ass eng Lyrik, déi Zäit an e sech drop aloossen verlaangt a wat op den éischte Bléck kuerz a knapp erschéngt, ass eng Erausfuerderung, well den nächste Vers och mol en neie Sënn mécht also och en neit Gedicht oder et kann een och soen, datt sech hanner engem Gedicht en anert Gedicht verstoppe kann.
"Und trinken deinen Duft
Hoffnung hängt einen Mond
Mir ins Bild. Schwellendes Wasser
Legt den Traum einen Teppich
Ich liege allein am Ufer
Der Nacht und höre die Stille
Gedanken drönen"
Nieft der Natur an Emotioune fanne mer awer och ganz expressiv, pointéiert Zeenen vun enger Stad, engem Duerf, engem Moment aus dem Alldag, sou am Kapitel "Holland träumen":
"Regen fällt
Vom Glockenturm ein Entertainer
Um acht beginnt die Welt wo Regen
Spült den Kopf von der Nacht
Schafft Leere für neue Bilder
Lange Weile schon fallen
Schleier vor dem Fenster. Nässe"
An dann erginn och nei Verszeilen och en neie Sënn, e weidere Sënn, en anere Sënn. Weider am selwechten Gedicht:
"Gebückt gehen Nachbarn die Morgen
Parade. Lassen freche Bäckersglocke
Optimismus klingen. Winken
Herein mit Tüten bewährt und
Lächeln. Kein Vorhang trennt
Fremde Welten. Und schnell
Zum Frühstück zurück."
Et ass e permanent Spill mat de ganz koherent ausgewielte Wierder, déi wéi e Wandspill mateneen harmonéieren, mol méi duuss, mol méi fest kollidéieren, mee all neie Klang bréngt eng nei Atmosphär.
D'Faarwen sinn och ëmmer erëm decisiv Stëmmungselementer, zemools do, wou d'Gedichter op der Rees sinn.
Et ass sécherlech keng innovativ Lyrik, déi de Pol Schmoetten hei op genee 100 Säiten zesummebruecht huet, dofir accaparéiert si awer mat alle Sënner an an alle Sënner.