Et war hiren éischten Optrëtt mat dëser Choreographie virum grousse Public. Un der Presentatioun vu Facéties am Escher Theater hunn d'Bridder Christian a François Ben-Aïm zwee Joer geschafft. Den Danz huet sech am Laf vun de Prouwe weiderentwéckelt, mee deen säin Ufank laang virum Corona a Confinementer erlieft huet an dach esou wonnerbar an des Zäit passt.
Stommfilm als Inspiratioun
Dat Absurd, dat Komescht an dat Tragescht als Danz duerstellen - wéi dat geet, dat hunn déi sechs Interpreten, déi aus dem Danz an aus der Akrobatik komme ganz gekonnt op der Bün gewisen.
Déi grouss Heldinnen a Helden aus dem Stommfilm sinn hei d'Virbiller, mee dës Choreographie geet natierlech wäit iwwer de Slapstick eraus.
E Spill vu klassescher a moderner Musek, gescheiter Beliichtung an enger Onendlechkeet an der virtuoser Beweegung loosse keng Sekonn Langweil zou.
Et ass en Danz voll vu groteske Mouvementer, Kierperverrénkungen a Haltungen, déi an hirer Absurditéit mol u gebrache Mënschen, mol u blesséiert Villercher erënneren. E raffinéiert Zesummespill, ganz lass geléist a liicht, dat a senge Kontraster och seng Stäerkt weist.
Déi permanent Extremen tëschent vereenzelte Soloen an der ganzer Ekipp, tëschent synchrone, spigelbildlechen a permanente abrupte Changementer vum Partner, vun der Richtung, vum Zesummendanz huelen d'Bün absolut an hire Besetz.
An trotz der onermiddlecher witzeger Impulsitéit, si Momenter vu Rou, vun Trauer an Elengsinn dran.
An de Schluss ass da keen, oder et weess een et net, op emol stinn d'Kënschtler do, de Rideau ass zou, kucken e bësse verluer, e bësse schéi an de Publikum, et klappt keen, well et net kloer ass, war et dat elo, oder geet et weider?
Et geet weider, kuerz, mee och dann... een Zeechen, mir wëllen net goen an de begeeschterte Publikum wollt se och am Fong geholl net goe loossen.
