De Familljepapp Tudor hëlt seng zwee kleng Kanner, ee Meedchen an ee Jong, mat an de Park fir ze spillen. Op eemol verschwënnt dat klengt Maria. D'Liewe vun der Famill, besonnesch dat vum Tudor, gëtt doduerch komplett op d'Kopp gehäit.
A sengem Drama "Pororoca" konzentréiert sech de rumänesche Realisateur Constantin Popescu op de Personnage vum Papp (gespillt vum Bogdan Dumitrache). Gezeechent ginn déi verschidden Etappe vun deem senger emotionaler Entwécklung nom Schicksalsschlag: vun der aktiver Sich no sengem Kand iwwert d'Hëlleflosegkeet bis hin zu Verzweiwlung an Apathie.
Physesch Verwandlung vum Papp
Den Tudor isoléiert sech ëmmer méi vu sengem Ëmfeld, senger Fra, sengem klenge Jong. D'Kamera fänkt hien aus der Distanz an, zum Beispill wann hie Plakater mat der Foto vu sengem vermësste Meedchen oppeche geet. A sengem wäissen T-Shirt a senger Jeansbox wierkt den hëlleflose Papp plakeg, ausgeliwwert. Am Laf vum Film mécht de Personnage eng physesch Verwandlung mat: seng Kleedung gëtt ëmmer méi schappeg, et ass ee physesche Verfall, deen e moraleschen erëmspigelt.
Wéi de Papp mengt ee Verdächtegen entdeckt ze hunn, deen eppes mam Verschwanne vu sengem Meedche kéint ze dinn hunn, steigert hie sech an eng Obsessioun eran. D'Kameraaarbecht ännert sech komplett: net méi op Distanz, mä ganz no um Haaptpersonnage drun, während alles ronderëm verschwëmmt. Dem Tudor seng Ae stiechen ëmmer méi eraus, hien ass wéi en Déier, dat just nach no sengem Instinkt handelt. Fir rational Argumentatioune wéi déi vun der Police ass hien zou.
Schlësselzeen am Park
"Pororoca" ass ee relativ laange Film (152 Minutten), mä genee strukturéiert, mat wéinegen Héichpunkten, déi awer zum richtege Moment nees fir Spannung suergen. D'Schlësselzeen läit schonn am éischten Deel vum Film, wéi dat klengt Maria am Park verschwënnt. De Papp sëtzt op der Bänk an telefonéiert. Et ass ee laange Plan séquence, dat heescht eng onënnerbrachen Opnam, an där de Spectateur an engem Stéck vum Duerchernee ronderëm hien (Kanner, déi spillen, Leit, déi spadséieren oder sech streiden) ofgelenkt gëtt - grad wéi de Papp. D'Kamera bleift laang roueg, ier se op eemol hektesch dem Tudor norennt, wéi deen opgereegt no sengem Meedche sicht.
An de Wochen an Deeg duerno kënnt de Papp ëmmer nees an de Park, fir do no Indicen ze sichen. Ëmmer erëm gëtt eng Astellung widderholl, déi schonn am Ufank vun der Schlësselzeen ze gesi war. Et ass wéi wann de Papp géif probéieren d'Kontroll iwwert d'Situatioun zeréckzekréien, nodréiglech deen ee Moment festhalen, zum Beispill mam Fotoapparat um Handy. Mä dee Moment ass verfloss, dat fataalt Evenement kann net méi réckgängeg gemaacht ginn. D'Evenementer huelen hiren dramatesche Laf, wéi de Pororoca aus dem Filmtitel, also déi Amazonaswell, déi zweemol d'Joer de Floss eropzitt an alles op hirem Wee zerstéiert ...
De Constantin Popescu etabléiert sech mat "Pororoca" als ee weidere Vertrieder vun der neier rumänescher Well vu Realisateuren (Cristian Mungiu, Cristi Puiu, Radu Muntean), déi op Realismus setze fir grondsätzlech mënschlech Themen ze behandelen. "Pororoca" ass sécherlech ee vun deene beschte Filmer an der offizieller Kompetitioun vum Luxfilmfest.