Kultur
Prix Batty Weber 2020 - Felicitatioune Pierre Joris!
De Pierre Joris ass de Gewënner vum Batty Weber Präis. E Literaturpräis, deen zanter 1987 all dräi Joer engem Lëtzebuerger Schrëftsteller oder Schrëftstellerin fir d'Gesamtwierk vergi gëtt. Am Jury waren Vesna Andonovic, Anne Diderich, Fabienne Gilbertz, Frank Hoffmann, Luc Marteling, Sébastian Thiltges an als President de Claude Conter, Direkter vum Nationale Literaturarchiv.
De Pierre Joris ass 1946 zu Stroossbuerg gebuer, huet seng Grondschoul an de Lycéeën zu Lëtzebuerg ofgeschloss, éier hien op Paräis Medezin studéiere gaangen ass. No engem Joer verléisst hie Paräis a Richtung New York, wou hien Englesch Literatur studéiert, da geet et a Groussbritannien, do schléisst de Pierre Joris säi Studium als Iwwersetzer of.
Dem Pierre Joris seng berufflech Statioune sinn divers Universitéiten an den USA an an Algerien. Hien ass net just Lyriker, mee och Literaturwëssenschaftler an Iwwersetzer. Nieft senger Dichtung ass virun allem seng Iwwersetzung vum Paul Celan senge Wierker op Englesch besonnesch ervirzehiewen.
D'Valerija Berdi hat d'lescht Joer Geleeënheet e laangt Gespréich mam Pierre Joris ze féieren. Fir d'éischt huet awer de Claude Conter d'Wuert. D'Begrënnung vum Jury dem Pierre Joris de Batty Weber Präis ze verginn, ass op englesch verfaasst ginn, de Claude Conter presentéiert d'Begrënnung op Lëtzebuergesch a geet och op d'Bedeitung vum Pierre Joris sengem Schafe fir Lëtzebuerg an.
D'Begrënnung vum Jury op englesch an an der franséischer Iwwersetzung:
"Pierre Joris' poetic and essayistic work is an expression of his tireless and versatile exploration of the transcendence of borders in an attempt to achieve a cosmopolitan vision. 'Routes, not roots' should therefore be understood as a programmatic title that emphasises the claim of Joris' 'nomad poetics' of moving between languages (English, French, German, Arabic, Luxembourgish), between literatures, and between cultures. In his poetry, he uses the seductive and experimental nature of words to weave a net of surprising juxtapositions of different literary and cultural texts (from the avantgarde, the beat generation, Rilke, Ezra Pound, T.S. Eliot over Maghrebi literature to pop culture), which enables the reader to explore the world from its edges, to stroll through the diaspora, and to feel at home there. Joris' poetry, which postulates and expects an openness of mind, an agility of thought, and the willingness to deconstruct language, is therefore a modern answer to all forms of ideological curtailment and myopia. Joris is not just a convinced and convincing literary citizen of the world, he also takes his reader on a journey to an in-between, the nomad's true home.
The linguistic nomad Joris is also a literary ambassador. His translation of Paul Celan's oeuvre from German into English is monumental. He has also translated from English into French and vice versa. Joris moves between the arts in his domopoetics, a series of collaborations in which he and the artist Nicole Peyrafitte combine literature, performance and visual arts. This makes him a crossover artist, a theorist of nomad art, a wordsmith and an optimistic utopian, who believes in the magic of language and who invigorates it - in times of rising nationalisms, Joris responds to insularity with the affirmation of mutual respect and dialogue."
"Pierre Joris est un explorateur infatigable et pluriel dont l'œuvre poétique et critique transcende les frontières, à la recherche d'une vision cosmopolite de la littérature et du monde. 'Routes, not roots' se lit dès lors comme un titre programmatique renvoyant à la 'poétique nomade' (nomad poetics) de Joris qui navigue entre les langues (l'anglais, le français, l'allemand, l'arabe, le luxembourgeois), entre les littératures et entre les cultures. Sa poésie met en exergue le caractère évocateur et expérimental des mots. Elle tisse une toile emmêlant différents textes littéraires et culturels (de l'avant-garde et de la beat generation, en passant par Rilke, Ezra Pound, T.S. Eliot et la littérature du Maghreb, à la pop-culture), qui permet aux lectrices et lecteurs de découvrir le monde à partir de ses marges, de flâner dans la diaspora et de s'y sentir chez soi. La visée de cette poésie est l'ouverture d'esprit, l'agilité de la pensée et l'envie de déconstruire la langue, en guise de réaction moderne à toutes formes de raccourcis idéologiques et de myopie intellectuelle. En tant que citoyen - et citoyen littéraire - du monde, à la fois convaincant et convaincu, Joris dé-couvre l'entre-deux (in-between), lieu clé du nomadisme.
Nomade linguistique, Pierre Joris est également ambassadeur littéraire: il traduit de l'anglais en français et vice versa, et il est l'auteur d'une traduction monumentale de l'œuvre de Paul Celan en anglais. Il voyage aussi entre les arts dans sa 'domopoétique' (domopoetics), une rencontre entre littérature, performance et arts visuels, réalisée en collaboration avec l'artiste Nicole Peyrafitte. Pierre Joris est un artiste hybride, un théoricien de l'art nomade, un habile artisan des mots et un utopiste optimiste qui, face à la montée des nationalismes, affirme et afferme le pouvoir du langage, l'importance du respect mutuel et du dialogue." (Traduction de la motivation originale)
Episoden
Chrëschtprogramm um opus 100,7
Deen traditionelle Chrëschtconcert live aus der Philharmonie, Filmmusek aus Chrëschtdagsfilmer an dem Tschaikowksi säin “Nussknacker”: D’Ekipp vum opus 100,7 proposéiert eng ganz Rei passend Concerten.
Mandarine
No der Orange ass dës Kéier d'Mandarine, fir déi de Schrëftsteller Jean Portante sech op seng etymologesch Rees mécht.
Réckbléck op d'Lëtzebuerger Literaturpräisser
D‘Valerija Berdi kuckt op d‘Laureatinnen an d'Laureate vun de Lëtzebuerger Literaturpräisser vun dësem Joer.
Chrëschtdag bei Komponisten a Komponistinnen
Duerch dee grousse Choix u klassescher Musek léisst sech d’Chrëschtzäit haut angeneem verbréngen. Mee wéi war dat fréier? Wéi hunn d’Komponistinnen an d’Komponisten d’Woch vu Chrëschtdag verbruecht?
L'Histoire de Souleymane
Eng Rezensioun aus dem Grousse Kino vum leschte Samschdeg
Um Radar - Iwwer d'Chrëschtvakanz
Iwwer d'Chrëschtdeeg gëtt et roueg an der Kulturzeen. E puer kleng kulturell Highlighte gëtt et dann awer. Den Nicolas Calmes verréit, wéi eng.
Chrëschtlidder mat de Lëtzebuerger Philharmoniker
De radio 100,7 an opus 100,7 iwwerdroen deen traditionelle Chrëschtconcert live aus der Philharmonie.
Musekspräisser 2024 an der Philharmonie
De Jury huet de Präis fir d’Liewenswierk dem Komponist, Posaunist, Tenor an Dirigent Camille Kerger decernéiert, deen iwwer Joerzéngten déi Lëtzebuerger Museks- a Kulturlandschaft gepräägt huet.
Scian - Trying To Feel
Scian ass eng alternativ Metal-Band, déi zu Lëtzebuerg baséiert ass. Den Track, aus deem Dir en Extrait héiert, heescht “Trying To Feel” an ass nei eraus.
Um Radar - De Weekend
Och de Weekend viru Chrëschtdag si kulturell Evenementer geplangt.
Prix littéraires: "Le rêve du Jaguar" de Miguel Bonnefoy
Fir seng Familljesaga krut de Bonnefoy direkt zwee Präisser: de Prix Femina an de Grand Prix du Roman de l'Académie française. Eng Feelentscheedung, fënnt de Jeff Schinker.
Lidderflupp: Lëtzebuerger Vollekslidder
"Lidderflupp" ass den Numm vum neien Album vum Georges Urwald a gläichzäiteg vun engem Kulturprojet fir Mënsche mat Demenz.
Buchkritik: Skif an Dresch - "Déck Frënn. Guerre et plaie" (Editions d'Lëtzebuerger Land)
Den zweete Band vun der Comic Strip-Serie versammelt dem Duo seng Produktioun aus der Period 2021-2022.
Wou fënnt ee beim radio 100,7 seng Rou?
Wéi kléngt Rou, a kann een déi opzeechnen?
Pauvres bêtes ! - Voyage au coeur de la condition animale
Eng BD, déi d'Fro exploréiert, wéi et eigentlech den Déieren an eiser Gesellschaft geet.
Zwangsrekrutéierter a Fräiwelleger
De fënneften Deel vun der Visite guidée duerch déi permanent Ausstellung am Musée vun der Resistenz a vun de Mënscherechter
Notre-Dame de Paris: E Lëtzebuerger bei de Restauratiounsaarbechten
Den Uergelbauer Laurent Anen war un der Restauratioun vun der Uergel an der Notre-Dame zu Paräis bedeelegt.
“Trashy” Konscht reimt net onbedéngt op tatsächlechen “trash”
D’Molerin Lara Weiler weist op hirer éischter Eenzelexpo haaptsächlech Still a Knascht