Album vun der Woch
Calexico - The Threat That Keeps Us
Nach steet tëscht der Calexico-Heemecht Tucson an hirem südlechen Ëmfeld keng Mauer. Eng Waff - eng musikalesch - fir si z'iwwerwannen awer huet d'Band aus Arizona scho laang. Wann de Jakob Valenzuela an de Martin Wenk hir Trompetten an den Akkordeon eraushuelen, da läit de Mariacchi-Rhythmus an der Loft, d'Noute schwiewe wéi d'Vigelcher iwwert den Zonk an aner Obstakele jäize no der Gittar vun Joey Burns a Jairo Zavala, de Perkussioune vum John Convertino ... an och de Scott Colberg an de Sergio Mendoza si mat Läif a Séil resp. Bass a Keyboard derbäi ... an dat ass och um neie Calexico-Album "The Threat That Keeps Up" de Fall.
Manner uniform wéi gewinnt
Allerdéngs ass d'Kombinatioun aus den US-Gringoen an den Texmex-Vertrieder net onbedéngt just op ee Stil festgeluecht - e puer Täkt Mexiko si wuel ëmmer derbäi bei Calexico, mä um neien Album awer wierklech just e puer, erstaunlech wéineg, dofir variéiere si dann d'Palett vun der Offer ganz schéin. Do ass de méi rouegen desert Sound deen um Burns seng Vergaangenheet beim Howe Gelb an Giant Sand erënnert, et rockt meeschtens éischter gemittlech a Richtung Indie mat liicht séilegen Hippietouch, et rompelt liicht op "Eyes Wide Awake", e puer Täkt World mësche sech drënner, bei "Flores y Tamales" si si an enger Cumbia op der anerer Säit vun der Grenz ... an esouguer e klenge Reggae-Trip inklusiv Beatbox fënnt een um Album, deen op der erweiderter Editioun siwe Bonustracks ubitt - dat ass vill Musek, hei hätt ee kënne straffen, an deen een oder anere Fëller ewechloossen.
En Haaptargument fir den neien Album: "The Threat That Keeps Us" ass manner uniform wéi fréier Calexico-Produktiounen, proposéiert méi Ofwiesslung, och wann dat heiansdo zimlech queesch duerch de Gaart geet. Trotzdeem erkennt een d'Band ëmmer erëm - eng Evolutioun, déi gutt deet.
E Lidd fir den Donald
Mä Calexico ass méi wéi de Soundtrack, deen ee mathëlt fir e Cinémascope-Ofstiecher ënnen an de Südweste vun de States. Calexico sinn och politesch, ouni sech als Politband ze verstoen, sange vum Alldag, dee schonns emol méi roueg an harmonesch war bei hinnen, weisen op Mëssstänn a Geforen hin - "The Threat", d'Bedrohung am Albumtitel, an dediéieren esou de Song "Dead In The Water" hirem President, dee fir si d'Leit net zesummen, mä auserneebréngt.
De Fuedem fir alles zesummenzehalen, wat am Moment an deemnächst riskéiert a Stécker ze zerfalen? Den Joey Burns seet d'Léift an d'Musek. Richteg héieren, Léift a Musek fir Mënschen zesummenzebréngen: Wien haut - net nëmmen an den USA - esou Saache seet, deen ass wahrscheinlech onheemlech naiv an idealistesch a passt dann och bei dat onbeschwéiert Landschaftsbild, dat um Cover vun dësem neie Calexico-Release figuréiert. Ech géif soen, den Joey Burns ass ganz einfach en onstabilt Genie, dat zesumme mat senge Bandkollegen Nouten a Wierder iwwert all Grenzen a Mauere vun dëser Welt fléie léisst ... a kee ka si ophalen. Muy bien, hombre!
And the winner is ...
A wa mir scho bei Trompetten an enger Mauer sinn - wann ech mech richteg erënneren, gouf esou eng Geschicht schonn emol viru ganz ville Jore geschriwwen, net a Mexiko mä zu Jericho. Ob si elo historesch bewisen oder just fiktiv ass, sief emol dohigestallt. Fest steet, datt d'Resultat beim Joshua - Kapitel sechs, wann Dir gär noliest - a bei Calexico dat selwecht ass: D'Trompetten hu gewonnen.
Episoden
Laetitia Sadier - Rooting For Love
Mat hirem neie Soloalbum “Rooting for Love” setzt d’Stereolab-Frontfra en Zeeche géint Krisen a Verzweiwlung. Tëschent jazzege Beats a verdréite Synthesizer beweist d’Musekerin wéi duuss Widderstand ka sinn.
Brittany Howard - What Now
De Solodebut viru fënnef Joer war beréierend, a méi souleg wéi hir Produktioune mat den Alabama Shakes. “What Now”, der Brittany Howard hir Zweet, huet manner staark Songs, mee iwwerzeegt als Ganzt ëmsou méi.
The Last Dinner Party - Prelude To Ecstasy
Op hirem Debut "Prelude To Ecstasy" laut déi brittesch Band The Last Dinner Party de Revival vum Classic Rock an.
Torres: What an Enormous Room
Déi amerikanesch Musekerin hëlt sech de ganzen Espace op hirer sechster Studioplack, déi a Partnerschaft mat der Sarah Jaffe produzéiert ass.
Tapir! - The Pilgrim, Their God and the King of my Decrepit Mountain
Alternative Folk trëfft op eng skurril Fantasiewelt: den Debut vun der brittescher Formatioun Tapir! ass eng Aventure an dräi Akten.
Gruff Rhys - Sadness Sets Me Free
Mat de Super Furry Animals gouf de Gruff Rhys bekannt, op sengem Album "Sadness Sets Me Free“ begeeschtert hie mat grousser Singer-Songschreiwer-Konscht.
Bill Ryder-Jones - Iechyd Da
Op d’Gesondheet
Various Artists - Moping in Style, a tribute to Adam Green
Op engem iwwerraschenden an ofwiesslungsräichen Tribute-Album vernäipt sech d'Indie-Zeen virum amerikanesche Songschreiwer Adam Green.
Jonathan Rado - For Who The Bell Tolls For
De kaliforneschen Indierocker Jonathan Rado presentéiert säin drëtte Soloalbum, dee sech tëschent Begriefnis an Ekstas beweegt an duerch eng breet Klangpalette iwwerzeegt.
Odd Beholder - Feel Better
D‘Daniela Weinmann verwandelt op hirem neie Wierk Trauer a Musek a kuckt hanner d‘Kulisse vun enger Schwäizer Provënzstad.
Samatha Lindo - Ancestry
Eng Bréck bauen iwwer de Migratiounshannergrond
Meagre Martin - Gut Punch
Aus dem Berliner Exil eraus séngt déi amerikanesch Band Meagre Martin iwwer hir al Heemecht, d’USA. “Gut Punch” heescht den Debut-Album.
Beirut - "Hadsel"
Sakral Téin vun enger Uergel verschmëlze mat elektroneschen Drums a Synthesizer. Ee Sprong tëschent nei an al, deen net nëmmen op musikaleschem Niveau geléngt.
ML Buch - Suntub
Iergendwou tëschent Joni Mitchell, 90s Rock an Avant-Pop: “Suntub” vun der ML Buch iwwerzeegt duerch subtil Komplexitéit.
Black Pumas - "Chronicles of a Diamond"
Op der neier Plack, déi souzesoen een zweeten Debut ass, dréit sech erëm alles ëm Soulmusek. Mee d’Songs sinn dës Kéier ee gutt Stéck méi eegen.
Meernaa - So Far So Good
“So Far So Good” ass den Ausdrock vun der Lässegkeet, déi dësen Album duerchzitt. Neosoul trëfft hei op Dreampop an Indiefolk. Verdreemte Lyrics op gebrachen Häerzer.
Jamila Woods - Water Made Us
Op hirem drëtten Album "Water Made Us" iwwerzeegt déi amerikanesch Musekerin Jamila Woods mat Introspektioun, déi groovt.
Braake - Kann ja alles sein
Dës Schoulkolleege vu Berlin kommen op hirem Debut eng däischter Niewestrooss vum däitsche Pop erofgelaf ... a ginn dobäi net op d’Sabbel.
