Album vun der Woch
Bedouine
Seelen huet e Kënschtlernumm besser bei eng Musekerin gepasst, wéi Bedouine bei d'Azniv Korkejian. An neen: hiren neie Release, dee schlicht an einfach hiren Numm dréit, ass net Album vun der Woch, wëll si aus Aleppo kënnt - mä well en iwwerzeegt. An dofir direkt nach emol déi béid Adjektiver schlicht an einfach, kombinéiert mat lëfteg an awer intensiv, onopgereegt an trotzdeem spannend, roueg an onrouegen Zäiten, e bëssi Hippie, deen op Folk trëfft, akustesch Gittaren, deene d'Begleedung vun dezente Straicher- a Bléiserarrangementer gutt stinn.
De Matthew E. White als Mentor
Resuméiert: schéin ass en, den Album vun där Fra, déi mat armeneschen Elteren fir d'éischt a Syrien an duerno a Saudi-Arabien gelieft huet, duerch eng Green Card an d'States koum, dono x Statiounen, zur Zäit zu L.A. lieft ... an déi do e Mann begéint huet, deen iwweraus wichteg fir hir Karriär gouf: de Matthew E. White. D'Bedouine hat dem Museker aus Virginia eent vun hire Lidder, "One Of These Days" gemailt ... ob dat dann näischt fir deem säi Label "Spacebomb Records" wier. De Matthew E. White huet wuel vill vu sengem eegene Sound am Lidd erkannt, stellt der Bedouine seng Band ronderëm den Trey Pollard zur Dispositioun a bréngt den Debutalbum scho bal logescherweis op sengem Label eraus.
Bedouine meets White deemno - et geet Rieds vu waarme wäissem Soul bei béiden, vun doucen a verdreemte Pop-Ausflich, liichtem Westcoast, et falen Nimm wéi Nick Drake oder Neil Young an Joni Mitchell an hiren Ufanksdeeg. Déi nei Heemecht vum Azniv Korkejian huet och Spure vu Country a Folk hannerlooss ... mä seelen huet eng Net-Amerikanerin all dës Elementer esou "charmant" - de britesche Guardian huet et esou formuléiert - zesummegedroe wéi d'Bedouine, dat doriwwer eraus Hektik, Stress an d'Liewen op der Iwwerhuelspuer aus hirer Musek eliminéiert huet.
D'Bedouine kéiert dat Bannescht, dat wat si erlieft huet, no baussen - hir Odyssee aus Syrien bis a Kalifornien an de Bléck zréck op eng Heemecht, déi si als Kand nach a voller Bléi matkritt huet, sinn ouni Zweiwel fir déi eng an aner Textiddi eng net onbedéngt erwënschten, an dach reell Inspiratioun gewiescht. Si selwer schwätzt vun "challenges for myself".
Nice And Quite
Mat hirem Debutalbum an der Ënnerstëtzung vum Matthew E. White kéint d'Bedouine eng Musekskarriär un d'Rulle kréien, déi villverspriechend kléngt. A si kéint deen Job opginn, dee si zur Zäit ausüübt. Si schafft an engem Tounstudio - sou wäit esou gutt. An engem Tounstudio, wou si d'special Effects an allerhand Gimmicks op den Tounspuere fir Videospiller zesummestellt ... fir déi nach méi hektesch, spektakulär an opgedréint ze gestalten. Kaum ze gleewen, wann een déi zéng Lidder vum Album, alles Eegekompositioune, lauschtert. "Nice and Quite" heescht iwwregens den éischten Titel. Schéin a lues, genee ...
Presentéiert vum Fred Medernach.
Episoden
Jackie Moontan - The Dark Side Of The Tanning Bed
Gittaren, déi huerelen, smoothe Crooning, batterséiss Pianosballaden an eng gutt Portioun Soul a Funk. Esou presentéiert sech de Lëtzebuerger Kënschtler Jackie Moontan op sengem Debutalbum.
Primal Scream - Come Ahead
D'Band bréngt no enger Paus vun aacht Joer en neien Album eraus, an dës Kéier si mir am Funk ënnerwee!
The Cure – Songs of a Lost World
En Album mat mat goteschem Rock a Reflexiounen iwwer Doud a Vergänglechkeet.
Porridge Radio - Clouds In The Sky They Will Always Be There For Me
Op hirem véierten Album “Clouds In The Sky TheyWill Always Be There For Me” loosse Porridge Radio den Emotiounen a Gittare fräie Laf.
Faux Real - Faux Ever
Eisen Album vun dëser Woch kënnt vun der franko-amerikanescher Band Faux Real an heescht „Faux Ever“.
The Smile - Cutouts
Jazz, Afrobeat, Mathrock a vill Radiohead-Afloss - sou presentéieren sech The Smile op “Cutouts”
Ezra Collective – Dance, No One’s Watching
Eisen Album vun dëser Woch ass eng Jazz-Fusion Plack, dréit sech ganz ronderëm den Danz, an danzt dobäi selwer. Danz verbënnt, an dat op vill Manéieren.
Bei sech ukommen
Wa sech eng Musekerin mat engem besonneschen Talent fir grouss Melodien, an e renomméierte Produzent begéinen, da sinn d‘Erwaardunge grouss.
Nilüfer Yanya - My Method Actor
Op hirem drëtten Album zerwéiert déi brittesch Musekerin hire soulegen Indierock a reechert dëse mat enger gudder Portioun Nonchalance un.
C'est Karma - How To Peel An Orange
Tëschent elektroneschem Pop a Gesellschaftskritik: Mat "How To Peel An Orange“ stellt déi Lëtzebuerger Musekerin C‘est Karma hiren Debut-Album vir.
Nick Cave and the Bad Seeds - Wild God
Op hirem 18. Album "Wild God“ zelebréieren Nick Cave and the Bad Seeds eng musikalesch Mass, an där si op ganz inspiréiert Manéier improviséieren.
Rosie Lowe - Lover, Other
Souleg, brachial a virun allem opulent - mat “Lover, Other” presentéiert déi brittesch Kënschtlerin Rosie Lowe een eklektesche Klangkosmos.
Foster The People - Paradise State Of Mind
Net méi just e One Hit Wonder, déi amerikanesch Indie-Pop-Band mëllt sech no enger Paus vu siwe Joer mat enger grousser a faarweger Plack.
Hamish Hawk - A Firmer Hand
Seng Lidder erziele Geschichten: De schottesche Singer-Songschreiwer Hamish Hawk begeeschtert mat "A Firmer Hand“, engem Konzeptalbum iwwer queer Bezéiungen.
Generéis bis an de Kär
Meshell Ndegeocello - No More Water - The Gospel of James Baldwin (Blue Note, 02.08.2024)
Alex Izenberg - Alex Izenberg and The Exiles
Op sengem véierten Album verbënnt deen amerikanesche Singer-Songwriter Retrosounds mat philosopheschem Storytelling.
RAH and The Ruffcats - Orile To Berlin
Tëschent Afrobeat a Soul, tëschent Nigeria a Berlin: Den Album "Orile To Berlin“ vun RAH & The Ruffcats passt perfekt an de Summer. Mat derbäi de Lëtzebuerger Perkussionist Jean-Luc Jossa.
Clairo - Charm
70s Soul a gebrachen Häerzer: op hirem drëtten Album “Charm” fënnt déi amerikanesch Musekerin Clairo hiren neie Sound.
Laughing - Because It's True
Laughing ass eng Supergroup aus Kanada, mat Membere vun Nap Eyes, Monomyth, Human Music a Fountains.
