Album vun der Woch
Bedouine
Seelen huet e Kënschtlernumm besser bei eng Musekerin gepasst, wéi Bedouine bei d'Azniv Korkejian. An neen: hiren neie Release, dee schlicht an einfach hiren Numm dréit, ass net Album vun der Woch, wëll si aus Aleppo kënnt - mä well en iwwerzeegt. An dofir direkt nach emol déi béid Adjektiver schlicht an einfach, kombinéiert mat lëfteg an awer intensiv, onopgereegt an trotzdeem spannend, roueg an onrouegen Zäiten, e bëssi Hippie, deen op Folk trëfft, akustesch Gittaren, deene d'Begleedung vun dezente Straicher- a Bléiserarrangementer gutt stinn.
De Matthew E. White als Mentor
Resuméiert: schéin ass en, den Album vun där Fra, déi mat armeneschen Elteren fir d'éischt a Syrien an duerno a Saudi-Arabien gelieft huet, duerch eng Green Card an d'States koum, dono x Statiounen, zur Zäit zu L.A. lieft ... an déi do e Mann begéint huet, deen iwweraus wichteg fir hir Karriär gouf: de Matthew E. White. D'Bedouine hat dem Museker aus Virginia eent vun hire Lidder, "One Of These Days" gemailt ... ob dat dann näischt fir deem säi Label "Spacebomb Records" wier. De Matthew E. White huet wuel vill vu sengem eegene Sound am Lidd erkannt, stellt der Bedouine seng Band ronderëm den Trey Pollard zur Dispositioun a bréngt den Debutalbum scho bal logescherweis op sengem Label eraus.
Bedouine meets White deemno - et geet Rieds vu waarme wäissem Soul bei béiden, vun doucen a verdreemte Pop-Ausflich, liichtem Westcoast, et falen Nimm wéi Nick Drake oder Neil Young an Joni Mitchell an hiren Ufanksdeeg. Déi nei Heemecht vum Azniv Korkejian huet och Spure vu Country a Folk hannerlooss ... mä seelen huet eng Net-Amerikanerin all dës Elementer esou "charmant" - de britesche Guardian huet et esou formuléiert - zesummegedroe wéi d'Bedouine, dat doriwwer eraus Hektik, Stress an d'Liewen op der Iwwerhuelspuer aus hirer Musek eliminéiert huet.
D'Bedouine kéiert dat Bannescht, dat wat si erlieft huet, no baussen - hir Odyssee aus Syrien bis a Kalifornien an de Bléck zréck op eng Heemecht, déi si als Kand nach a voller Bléi matkritt huet, sinn ouni Zweiwel fir déi eng an aner Textiddi eng net onbedéngt erwënschten, an dach reell Inspiratioun gewiescht. Si selwer schwätzt vun "challenges for myself".
Nice And Quite
Mat hirem Debutalbum an der Ënnerstëtzung vum Matthew E. White kéint d'Bedouine eng Musekskarriär un d'Rulle kréien, déi villverspriechend kléngt. A si kéint deen Job opginn, dee si zur Zäit ausüübt. Si schafft an engem Tounstudio - sou wäit esou gutt. An engem Tounstudio, wou si d'special Effects an allerhand Gimmicks op den Tounspuere fir Videospiller zesummestellt ... fir déi nach méi hektesch, spektakulär an opgedréint ze gestalten. Kaum ze gleewen, wann een déi zéng Lidder vum Album, alles Eegekompositioune, lauschtert. "Nice and Quite" heescht iwwregens den éischten Titel. Schéin a lues, genee ...
Presentéiert vum Fred Medernach.
Episoden
Laughing - Because It's True
Laughing ass eng Supergroup aus Kanada, mat Membere vun Nap Eyes, Monomyth, Human Music a Fountains.
Loma - How Will I Live Without A Body
Am verschneiten engleschen Dorset ass den drëtten Album vum texaneschen Trio Loma entstanen. "How Will I Live Without A Body“ ass d‘Aarbecht vun enger Band, déi drop an dru war, ausernaner ze briechen.
Zsela - Big For You
Op hirem Debutalbum “Big For You” verbënnt déi amerikanesch Musekerin Zsela e Mix aus RnB an Indierock mat intimen Texter iwwer d’Léift.
Dumbo Tracks - Move With Intention
Eng eklektesch a kollaborativ Pop-Plack, déi mat ville Gaaschtmuseker:innen zu Köln entstanen ass.
John Grant - The Art of the Lie
Dee fréieren The Czars-Frontmann John Grant verschafft op sengem emouvanten neien Album "The Art of the Lie“ seng komplizéiert Bezéiung zu sengen Elteren – an zu senger Heemecht USA.
Bat For Lashes - The Dream Of Delphi
Deen neien a mëttlerweil sechsten Album vun der brittescher Kënschtlerin Bat for Lashes, op deem si hir nei Mammeroll mat duussen Ambientkläng illustréiert.
Richard Hawley - In This City They Call You Love
Op sengem neien Album "In This City They Call You Love“ setzt de Songschreiwer Richard Hawley senger Heemechtstad Sheffield e musikalescht Denkmal.
La Luz - News of the Universe
La Luz erkämpfe sech d‘Onbeschwéiertheet vu Plack zu Plack méi haart.
Beth Gibbons - Lives Outgrown
D‘Beth Gibbons kennt een als Stëmm vun der 1990er Band Portishead. Mat "Lives Outgrown“ stellt si hiren éischte Solo-Album vir.
Charlotte Day Wilson - Cyan Blue
Op hirem neien Album “Cyan Blue” entdeckt d’Charlotte Day Wilson nees d’Kand a sech selwer a presentéiert een eklektesche Mix aus Balladen an RnB.
Jessica Pratt - Here In the Pitch
Fir hire véierten Album huet déi amerikanesch Singer-Songwriteren eng Schëpp drop geluecht.
Bullion - Affection
Den neien Album vum Produzent Nathan Jenkins.
Lucy Rose - This Aint The Way You Go Out
Krankheet an Ongewëssheet dominéieren den néie Lucy Rose Album “This Ain’t The Way You Go Out”, mee et ass d’Hoffnung, déi sech hei duerchsetzt.
Pharrell - Black Yacht Rock Vol.1
Schwaarze Yacht Rock, wat soll dat da sinn?
Jane Weaver - Love in Constant Spectacle
Wann sech eng erfuere Songschreiwerin wéi d‘Jane Weaver an e renomméierte Produzent wéi den John Parish zesummen dinn, kann d‘Resultat nëmme spannend ginn.
Waxahatchee - Tigers Blood
Tëschent Country a Folkrock kënnt déi amerikanesch Indiekënschtlerin Waxahatchee op “Tigers Blood” an hirem neie Liewen un.
Francis of Delirium - Lighthouse
Indierock made in Luxembourg: de laang erwaarten Debutalbum vu Francis of Delirium verbënnt 90s-Grunge mat jugendlecher Romantik.
Klaus Johann Grobe - Io Tu Il Loro
De Schwäizer Duo liwwert déi Kéier manner Discostëmmung, mee méi Melancholie. Trotzdeem gëtt nees gelaacht a gedanzt!
Say Yes Dog - "Dräi"
Melancholie op der Danzpist
