"Honey For The Biscuit" nennt d’Tasha Taylor hire neien Album. De 16. Mäerz kënnt d'Wierk bei RUF Records eraus. D'Artistin vermëttelt een Androck dovun, wéi den antëschent verflossene Label STAX haut géif (oder op d'mannst kéint) kléngen. Stax war, zesumme mat Motown, dee grousse schwaarze Plackelabel aus de Sechzeger a Siwwenzeger. Déi schwaarz Rhythm ‘n’ Blues-Stare wollte just do publizéieren.
Op Stax huet och der Tasha Taylor hire Papp, den Johnnie Taylor publizéiert. Hie war eng Stax-Ikon bis zu sengem Doud am Joer 2000. An den Apel ass definitiv net wäit ewech vum Stamm gefall. D’Tasha Taylor, dat ass Funk a Soul, eng Schëpp Blues an e Schotz Rock. Knackeg Arrangementer, wann et drëm geet d’Läit op d’Danzpist ze kréien. E waarme Sound wann et méi roueg zougeet. Mat Bléisersektioun a mat Wurlitzer... eng Dose Leit am Ganzen. E schwaarze Kollektiv, deen als esou ee functionnéiert. Mam Tascha Taylor, Gesang a geleeëntlech Gittar, virop.
Prominent Gäscht sinn och op "Honey For The Biscuit" vertrueden. Ouni grouss als Sticker um Cover ze pechen. Si hale sech diskret am Hannergronn, ob Keb Mo, Robert Randolph, Tommy Castro oder Samantha Fish.
13 Titelen, keng eenzeg Cover-Versioun: dat maache se nach laang net all esou op hirem drëtten Album. En Zeeche fir Selbststännegkeet, genee wéi d’Tatsaach, datt d'Musekerin selwer produzéiert huet. Wien eng funky Vitaminpëll am sixties Vintagelook sicht, dee gëtt gutt bedéngt. De rezente Bluesowend am Sang a Klang, wou d’Tasha Taylor mat derbäi war, hat sech zum wibbelege Soulowend entwéckelt. A kee Mënsch huet sech doriwwer beklot. Alles kënnt emol erëm: och de Stax-Sound vun deemools. D’Tasha Taylor ass dat beschte Beispill derfir!