Et ass ee gewinnt beim Jean Back ëmmer op éischter skurril Perséinlechkeeten ze stoussen. Esou ass et och net anescht a senger rezenter Kuerzgeschicht "De Schapp beim Wal". Och hei dierf eent net feelen, an dat ass Diddeleng. Mee, mir sinn hei net an enger Stad, mee matzen am Bësch: an der Forêt domanialen den Zoufftgen, op Lëtzebuergesch de Wal genannt.
Eng onbedeitend Roll am Liewen
De Protagonist, en onbedeitende Schauspiller, huet net just keng Roll am Film ze spillen, mee och net méi a senger Famill a lieft an engem Schapp. Hien erënnert sech mat Freed u säi Kolleeg de Mich, deen a sengen Aen eng buedemstänneg a gescheit Vue op d'Liewen an op d'Mënschen huet. Manner gär denkt hien u seng gescheitert Relatioun mat senger Fra an där hire dräi Kanner, a ganz verbattert si seng Souveniren u kleng Niewerollen, déi hien als Acteur mol hat. Hei am Bësch kann hien awer seng Roll spillen.
Enges Daags stinn Aarbechter virum Acteur sengem Schapp an deelen him mat, datt hie ganz geschwënn de Schapp verloosse muss, well op dëser Plaz eng Deponie fir Bauschutt entsteet. Eng Ausso mat dramatesche Konsequenzen.
De Widderstand géint Autoritéiten
Eng kleng Geschicht mat vill Inhalt. Op gutt 30 Säite gëtt de Widderstand vun engem klenge Mann géint Autoritéite beschriwwen, e klenge Kampf ëm e Stéck Natur, de Zivilcourage, deen een haut ëmmer méi vermësst.
Dem Jean Back geléngt hei mat engem u sech ganz einfache Plot op eng facettëräich Manéier vill Sujeten unzeschwätzen, an och wa seng Dialoger tëschent de Frontaliersaarbechter an dem Acteur e bëssen holperesch opgebaut sinn, esou si seng Beschreiwungen, dem Acteur seng Gedanken a seng Roserei iwwerzeegend.
En Extrait:
"Wat si Wierder wäert? Wann ech schwätze wéi e Groussen? Oder mech als Grousse verhale wéi e Klengen? Wéi en onbedeitende Wuerm, fir dass d'Wierm mer nolauschteren. Die Rede an die Würmer: An die Engerlinge und Wühlmäuse, damit sie verstehen. Und glauben. Nëmmen, si brauche keen Inhalt, déi Wierder. Brauchen nëmme Sang a Klang. Dann dauchen ech ëmmer méi déif, de Gedanken no. Komme mer vir, ewéi wann ech an e Pëtz géing sprangen, vu Wuert zu Silb, hannert d'Buschtawen, dat Zeeche sinn, eidel Kréngelen, schéin, awer ouni Wierklechkeet, mat schaarfe Kanten a Virspréng, mat Bëlsen a Knuppen a Splécken, laanscht déi ech strummen, iwwert dem Falen, laanscht spatz Träppleke vum Zoufall trëllen, méi déif erof, vu Komma bis zum Gedankestréch a Punkt kommen ech un."