D'Sesamstrasse gëtt et elo scho 50 Joer. An der Kannerkëscht erziele mir iech, wou d'Sendung, déi op der däitscher Tëlee leeft, iwwerhaapt hierkënnt.

Dat neit Joer ass nach keng zwou Wochen al, a schonn hu mir Freideg den 13. - en Onglécksdag, oder awer net?

Wann ee vu Ligen oder Schwindele schwätzt, da kënnt engem als éischt de Pinocchio an de Kapp. Mee hien ass awer net deen Eenzegen, deen duerch schwindele bekannt ginn ass.

Wann dir emol an der Famill esou duerch de Bësch trëppelt, dann hutt dir bestëmmt scho Gequaaks héieren, besonnesch bei engem Weier. Jo, richteg, dat si Fräschen, well déi quaken.

All Joer gëtt zu Lëtzebuerg e Vugel ausgewielt, deen den Titel vum "Vull vum Joer" kritt. An dëst Joer ass dat den Uhu.

Wann et fir eis Wanter ass, ass et och fir d'Déiere Wanter. Wat maachen d'Déieren dann? Do gi mir iech d'Beispill vum Bontspiecht a Guckuck; zwee Villercher, déi et bei eis gëtt. Wat maache si zwee am Wanter?

An dëser Geschicht vum Dan Tanson stinn den Hues, de Fuuss an de Bier am Mëttelpunkt. An engem schlëmme Schnéistuerm fannen den Hues, de Fuuss an de Bier friddlech ënnerdaach am Wanja sengem Haus.

Léif alleguerten, der gitt jo sécher ëmmer nees an de Bësch spadséieren, an do gesitt der jo ganz vill Beem, menge mer emol. Am Reebësch ginn et nach vill méi verschidden Zorten.

Léif Kanner! Hei dann den zweeten Deel vum Anja Di Bartolomeo senger Geschicht "De Mukami an de Pit".

Léif Kanner! D'Anja Di Bartolomeo huet iech nees eng Geschicht matbruecht. An d'Anja huet senger Geschicht den Titel "De Mukami an de Pit" ginn.